Eens had ik op Social Media een poll geopend met de vraag wat jouw keuze zou zijn:
– Een baan met een hoog salaris, maar waar je geen voldoening uit haalt
– Leuk, interessant werk, maar een flinke stap terug qua salaris.
Mooi om te zien dat bijna iedereen kiest voor een baan waar je voldoening uit haalt. Waar je mag groeien, jezelf kunt ontwikkelen, waar je elke dag met plezier naartoe gaat, wat energie geeft.
Het grootste deel van je leven breng je namelijk op je werk door.
Zelf ben ik jarenlang bijna dagelijks met buikpijn naar mijn werk gegaan. Er heerste een negatieve sfeer, er werden nooit complimenten gegeven, ik kreeg niet de kans om mijn eigen draai te geven aan mijn werk, je werd niet gehoord, ik kon me niet meer ontwikkelen. Toch ging ik door, want ik werd gedreven door angst om een stap terug te gaan in salaris. Ik had tenslotte een dure hypotheek en was alleenstaand. Mijn omgeving praatte ook op me in dat ik moest kiezen voor veiligheid, zekerheid, goed pensioen, etc.
Dus ik zette de knop om en ging op de automatische piloot verder. Gevangen in mijn eigen gedachten en angsten om te veranderen. Totdat een burn-out alle zekerheid onder mij vandaan schopte. Ik kon helemaal niks meer, alleen maar dagenlang voor me uitstaren.
Vanaf dat moment werden de kaarten opnieuw geschud en moest ik drastisch veranderen. Want in zo’n diepe put wilde ik niet meer zitten. Dus ik ging nadenken over de oorzaak van die burn- out…… Niet naar luisteren naar dat innerlijke stemmetje, mijn gevoel, mijn intuitie. Wat ik al jaren wist heb ik genegeerd. En wie niet luisteren wil, die moet maar voelen.
Ik besloot om alleen nog maar naar mijn gevoel te luisteren.
Ik ging nadenken wat ik belangrijk vond in mijn werk en voor minder zou ik het niet meer doen.
Omdat ik dacht dat ik als eigen ondernemer meer vrijheid zou hebben, ging ik mijn eigen bedrijf starten. Dat bleek niet echt een succes, want ik had helemaal geen goede basis gelegd. Ik had wel een visie, maar geen plan hoe ik mijn doelen kon bereiken. Dat leidt dus nergens naartoe.
Vervolgens begon ik aan netwerkmarketing. De vrijheid van een eigen onderneming, maar met de steun van een bedrijf die de hele backoffice voor je uit handen neemt. Nog steeds zie ik dat als de ideale baan, maar ik was daar nog niet klaar voor. Om daar succesvol in te zijn, moet je qua persoonlijke ontwikkeling zo ver zijn, en ik kwam van heel ver. Ik ben onwijs dankbaar dat dit op mijn pad gekomen is, want wat heb ik veel mogen leren hier (en nog steeds).
Ik heb een paar hele bewogen jaren achter de rug en afgelopen jaar was sinds mijn burn-out een dieptepunt met harde levenslessen. Ik merk ook dat ik hierdoor ook behoefte heb aan rust en stabiliteit. Dus mocht ik opnieuw gaan kijken naar wat ik wil en waar ik blij van word en ben me gaan focussen op die speerpunten. En tijdens die zoektocht werd me steeds duidelijker welke baan past bij hetgeen waar ik nu in mijn leven zo mee bezig ben: mensen vooruit helpen en bewustwording creëren, gezondheid, persoonlijke ontwikkeling.
Dan kom je al gauw bij HR, verzuim, mobiliteit, recruitment, duurzame inzetbaarheid, re-integratie.
Laat ik daar nu net geen opleiding en werkervaring in hebben.
Gelukkig laat ik me niet uit het veld slaan door die soms idiote functie-eisen van bedrijven. Ik geloof in mijn kennis en kunde en ben ondanks de vele afwijzingen stug doorgegaan met solliciteren op functies. Zelfs wanneer mijn omgeving mij weer probeerde te beïnvloeden om te kiezen voor veiligheid. Ik wilde me blijven focussen op mijn doel en vertrouwen dat het wel goed kwam. Ergens moest er toch iemand zijn die verder keek dan CV en mij de kans zou geven om te laten zien wat ik kan.
En ja hoor, de aanhouder wint.
Toen kwam de volgende uitdaging, want iemand zonder ervaring gaat natuurlijk niet meteen de hoofdprijs verdienen. Ik moest dus kiezen tussen een goed salaris of een baan met potentie in de richting die ik op wil. Als ik die cirkel niet doorbreek blijf ik rondjes draaien. Maar dat stemmetje in mijn hoofd bleef maar zeggen dat ik voor datzelfde salaris in het onderwijs parttime kon werken
en daardoor meer tijd over hield voor mijn eigen plannen.
Stel je dat duiveltje en dat engeltje voor……. Geld of gevoel…… Ik heb daar wel even mee gezeten kan ik je vertellen.
Velen van jullie weten dat ik werk met Nine star Ki. Dit jaar is het metaal 7 jaar. Het jaar waarin je een richting op geduwd wordt. Een nieuwe weg in mag slaan. Als geld je enige drijfveer is om iets te doen, gaat je dat nergens brengen. Je komt bij een T-splitsing. De ene kant is de oude weg, maar die dient je niet meer. Je wordt de nieuwe weg in geduwd. Luister je daarnaar en laat je je naar het nieuwe en onbekende brengen, waarvan je nog niet weet hoe dat afloopt. Of blijf je bij het vertrouwde, waarvan je eigenlijk weet dat het een doodlopende weg is. Als je dat diep van binnen wel weet, neem dan die stap.
Ik heb gekozen voor de nieuwe weg, hoe spannend ik het ook vind. Waar deze eindigt? Geen idee.
Vanaf maandag ga ik aan de slag als re-integratie consulent en casemanager verzuim.Een nieuw avontuur en ik heb er onwijs veel zin in!
En uiteraard blijf ik beschikbaar voor consulten en coachingstrajecten.