Chantal onderweg naar Ki
Als klein meisje was ik al anders dan de rest. Altijd op avontuur, altijd de grenzen verkennen, altijd in mijn eigen wereldje. Mijn grote fantasie uitte op school vaak in dagdromen.
Ik paste niet in het “systeem”. En ondanks dat ik op school altijd heel lief was, kwam die frustratie er thuis dubbel en dwars uit. Zeker als ik mij thuis ook nog eens aan strakke regels moest houden.
Ik was daarom het liefst buiten en binnen blijven was de grootste straf die je mij kon geven.
Die verbinding met de natuur heb ik altijd gehad. Een enorme dierenliefhebber die karweitjes in de buurt deed om geld in te zamelen voor het Wereld Natuur Fonds.
Toen ik naar het voortgezet onderwijs ging veranderde mijn ideaal gecreëerde fantasiewereldje in een nachtmerrie. Op school werd het nog strenger en moesten we ons strak aan de regels houden, de sociale groepsdruk zorgde ervoor dat ik continue op mijn hoede was of ik niet teveel opviel en toen moesten we ook nog een vakkenpakket kiezen die ons een bepaalde richting in stuurde. Hoe kon dat nou? Ik wist nog helemaal niet wat ik later wilde worden, laat staan dat ik de juiste vakken kan kiezen. Ik koos uiteraard voor het “pret”pakket. Omdat ik na mijn examen nog niet wist welke kant ik op wilde ben ik HAVO/MBO gaan doen. Nog meer creatieve vakken erbij.
Maar uiteindelijk moest ik toch echt gaan kiezen. Ik wist het niet en alle opleidingen die ik aandroeg werden afgeraden door mijn ouders. Dat waren beroepen met te weinig zekerheid, te weinig baangarantie en de meesten konden daar later geen boterham mee verdienen.
Dus toen werd het Pabo. Leerkracht basisonderwijs. Naja, ik kon in ieder geval mijn creativiteit kwijt, de banen lagen voor het oprapen, het salaris was redelijk en ik had lekker veel vakantie. Daarnaast had ik met mijn eigen klasje toch lekker veel vrijheid….. dacht ik.
De opleiding was leuk, ik hou van kinderen en stage was geweldig.
Toch wist ik tijdens de opleiding al meteen dat dit niet een baan was wat ik 40 jaar vol zou kunnen houden.
Na 13 jaar leerkracht heb ik de handdoek in de ring gegooid. Ik was mezelf helemaal kwijt. Jarenlang ben ik met buikpijn naar school gegaan. Ik botste continue tegen torenhoge muren van het systeem aan, ik kon de kinderen niet geven wat ze nodig hadden en ik zat dag in dag uit in dezelfde ruimte, met dezelfde mensen om me heen. Dit was gewoon een verkapte kantoorbaan. Over mijn idealen mocht ik zelfs niet eens praten, daar werd ik keihard op afgerekend. En ondanks dat ouders en externe therapeuten mij vaak de hemel inprezen om mijn visie, ik kreeg keihard de deur in mijn gezicht gesmeten.
Het gevolg was een burn out en dat was voor mij de reden om het roer volledig om te gooien.
Alles wat ik heb gemist in mijn leven wilde ik verbeteren.
Ik ben op alle vlakken aan mijzelf gaan werken. Heb een jobcoach in de hand genomen, ben mijn leefstijl gaan veranderen en ging mezelf op de eerste plaats zetten: Wat wil ik nu écht? Waar word ik gelukkig van? Waar krijg ik energie van?
Ik ben me gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling, ben een coachingsopleiding gaan volgen en heb geleerd om te luisteren naar mijn lichaam.
Gezonde voeding en goede natuurlijke supplementen, in combinatie met een gezondheidsreset zorgden ervoor dat ik mentaal en fysiek weer in mijn kracht kwam te staan. Mijn gezondheidsklachten verdwenen als sneeuw voor de zon. Daar wilde ik meer mensen mee helpen.
In diezelfde periode ben ik een Coachingsopleiding gaan volgen. Ik had grootse plannen om het onderwijs te verbeteren, het ziekteverzuim terug te dringen en aankomende docenten klaar te stomen tot professional 2.0
Ik merkte al snel na mijn opleiding dat ik tegen betonnen muren aanliep in een vastgeroest systeem. Mijn vooruitstrevende visie kwam moeilijk binnen bij een onderwijssysteem dat 20 jaar achterloopt op de economie en ik verloor mijn motivatie. Het onderwijs was nu echt klaar.
Ondertussen hielp ik steeds meer mensen naar een gezondere versie van zichzelf en de vrijheid waarbij ik zelf kon bepalen waar, wanneer en met wie ik werkte sprak mij wel aan.
Toch merkte ik dat ik nog een hoop te leren had op het gebied van ondernemen en marketing. Ik stagneerde met mijn business.
En op het moment dat ik los wilde laten en op wilde geven, kwam ik in aanraking met een voor mij nieuwe materie: Nine Star Ki. Een Oosterse methodiek waarbij je de kwaliteiten, valkuilen en behoeften van mensen in kaart kunt brengen. Er kwam een challenge die gericht was op business en ik hoopte dat dat de oplossing was om mijn ideale team samen te kunnen stellen, zodat ik wel succesvol kon worden. Ik besefte me later dat ik het dan weer buiten mezelf zou zoeken, ipv dat ik aan mezelf ging werken, zodat ik als vanzelf de juiste mensen aan zou trekken.
Ik raakte zo in de ban van Nine Star Ki, dat ik besliste om mij volledig te focussen op de licentie coach opleiding Nine Star Ki. Die focus zorgde voor een snelle ontwikkeling, waardoor ik inmiddels al veel consulten heb gegeven.
Inmiddels heb ik een hele brede kennis op gebied van coaching, advies, gezondheid, persoonlijke ontwikkeling, welke ik kan toepassen bij individuen, teams, organisaties.
Mijn focus ligt op groei, ontwikkeling en verbetering.
Wat ik voor jou, je kind/ gezin, of je organisatie kan betekenen lees je bij de betreffende hoofdstukken op mijn website.
THIS IS Chantal
